АЙТЫС ӨНЕРІ МЕКТЕБІНІҢ ҚАЛЫПТАСУЫ, ДАМУЫ, ӨЗІНДІК ЕРЕКШЕЛІГІ

Айтыс өлеңдерінің әдебиет тарихынан алатын орны мен мәні ерекше. Өйткені, бұл жанр аса бай халық әдебиетінің ертеден-ақ өнімді де арналы жеке бір саласын құрап келді. Тіпті, ол бүгінгі қоғамның тыныс-тіршілігін бейнелеуге де елеулі үлес қосып отыр. Сондықтан бұл жанрдың суырыпсалма (импровизация) дәстүріне қарымқатынасы мен өзіндік табиғи белгі-сипаттарын, оның сан ғасырлар бойы даму ерекшеліктері мен бүгінгі айтысқа жалғасу жолдарын, айтыстағы шындықтың орны мен көркемдік мәселесін арнайы зерттеу қазіргі қазақ әдебиеттану ғылымының басты міндеттерінің бірі болып саналады.

1. Радлов В. В. (1870) Образцы народной литератукры тюркских племен, живущих в Южной Сибири и Дзунгарской степи. Часть 3. СПб.: Типография Императорской АН.

2. Киргизская хрестоматия (1879) Оренбург.

3. Киргизская хрестоматия (1883) Ташкент.

4. Жармұхамедұлы М. (2001) Айтыс өлеңдерінің арғы тегі мен дамуы. Алматы: Мұраттас. - 293 б.

5. Ә.Диваевқа арналған «Тарту» жинағы (1924) Ташкент: Түркістан респуб. Баспасөзмехкамасы.

6. Жолдасбеков М. (1990) Асыларналар. Алматы: Жазушы. – 338 б.

7. Лютш Я. (1883) Киргизская хрестоматия. Ташкент: Тип. Ф. В.Базилевского, 1883.

8. Гродеков П. И. (1889) Киргизы и каракиргизы Сыр-Дарьинской области. Ташкент: Типо-лит. С.И. Лактина.