ҚАЗАҚСТАНДАҒЫ ӘЛЕУМЕТТІК КӘСІПКЕРЛІКТІҢ МӘСЕЛЕЛЕРІ ЖӘНЕ ДАМУ КЕЛЕШЕГІ

Сарапшылар әлеуметтік кәсіпкерліктің төрт негізгі сипаттамасын анықтады. Біріншісі, оның әлеуметтік әсері, яғни компанияның қызметі әлеуметтік мәселелерді шешуге бағытталуы керек. Екіншісі, инновациялармен толықтырылуы, яғни компания өз қызметінде жаңа және бірегей жұмыс әдістерін қолдануы керек. Үшіншіден, әлеуметтік кәсіпкерліктің қаржылық тұрақтылық белгілері болуы тиіс. Соңғы төртінші аспектісі – ауқымдылығы, яғни өзінің дағдыларын басқа компанияларға, нарықтарға, тіпті өзге елдерге беру мүмкіндігі. Қазақстан Республикасының «Мемлекеттік-жеке меншік әріптестік туралы» жаңа заңының қабылдануы мемлекеттік-жеке меншік әріптестік аясындағы шектеулерді жоюға әрі әлеуметтік жобаларды тиімді іске асыру үшін қажетті жағдайларды жасауға әсер етеді. Бұл өз кезегінде әлеуметтік кәсіпкерлердің санының артуына алып келеді. «Алматы – әлеуметтік кәсіпкерлік қаласы» идеясы аясында Алматы Менеджмент Университетіндегі Әлеуметтік кәсіпкерлік орталығының негізінде әлеуметтік кәсіпкерлікті «қолдау экожүйесі» құрылды.

1. Batalina M., Moskovskaja A., Taradina L. (2008). Obzor opyta i koncepcij social'nogo predprinimatel'stva s uchetom vozmozhnostej ego primenenija v sovremennoj Rossii [Review of experiences and social entrepreneurship concepts taking into account the possibities of its application in modern Russia]. Moscow: GU Graduate School of Economics.

2. Battilana, J., & Lee, M. (2014). Advancing research on hybrid organizing—Insights from the study of social enterprises. The Academy of Management Annals, 8(1), 397–441.

3. Defourny J., Kim S. (2011). Emerging models of social enterprise in Eastern Asia: a cross‐country analysis. Social Enterprise Journal, Vol. 7, Iss. 1, 86-111.

4. Drayton W. (2002). The Citizen Sector: Becoming as Entrepreneurial and Competitive as Business. California Management Review, Vol. 44, Iss. 3, 120-133.

5. Hartigan, P. (2006). It's about people, not profits. Business Strategy Review, Vol. 17, Iss. 4, 42-45.

6. Kalinov A. (2017). About Social Entrepreneurship - Research, Methods and Problems. Entrepreneurship, 5(2) , 16-31.

7. Korosec R., Berman E. (2006). Municipal Support for Social Entrepreneurship. Public Administration Review, Vol. 66, Issue 3, 448–462.

8. Martin R., Osberg S. (2007). Social Entrepreneurship: The Case for Definition. Stanford Social Innovation Review, Retrieved from http://www.ssireview.org/articles/entry/social_entrepreneurship_the_case_for_definition

9. Osborne D, Gaebler T. (1992). Reinventing the Government: How the Entrepreneurial Spirit is Transforming the Public Sector. Addison-Wesley: Reading, MA.

10. Pache A., Chowdhury I. . (2012). Social entrepreneurs as institutionally embedded entrepreneurs: Toward a new model of social entrepreneurship education. Academy of management Learning & Education, 11 (3), 494-510.

11. Pritvorova T., Ayaganova M. . (2017). The Nonprofit Sector as a Basis for Social Entrepreneurship in Kazakhstan: Potential and Models. Revista ESPACIOS. Vol. 38, № 49, 10.

12. Sestrenskij O. (2008). Social'noe predprinimatel'stvo: sila novyh idej [Social Entrepreneurship: the Power of New Ideas]. Social Responsibility, №22.

13. Townsend D., Hart T. (2008). Perceived institutional ambiguity and the choice of organizational form in social entrepreneurial ventures. Entrepreneurship: Theory & Practice, Vol. 32, Issue 4, 685-700.

14. Vidović A. (2018). Managing the development of social entrepreneurship. Economy and Market Communication Review, Vol. 8, No. 1, 86-99.

15. Zeitlow J.T. (2001). Social entrepreneurship: Managerial, finance, and marketing aspects. Journal of Nonprofit and Public Sector Marketing, Vol. 9, 19-43.